Σιωπή

Ανυποχώρητη η νύχτα απαρνιέται τη σιωπή της

και βγαίνει να πεθάνει στο φως.

Αυτή τη νύχτα,

φορτώθηκε η μοναξιά τις ενοχές της

κι ανηφόρισε στο σκοτάδι.

Αυτή η νύχτα στέλνει σιωπές στην ψυχή,

παίρνει λέξεις απ΄τη μοναξιά

και ζωγραφίζει τη σιωπή της.

Πάνω από όλα η μοναξιά,

πάνω από τη νύχτα,

πάνω κι από την ίδια της την υπόσταση,

το σκοτάδι της.

Ταιριαστές οι λέξεις με τη σιωπή

όσο η νύχτα με την απολογία.

Από λογισμό σε λογισμό

αρνητικός απολογισμός.

Κι η νύχτα υπόλογη στο φως.

Ανατρέποντας

Οι πόλεμοι έπεσαν μαχόμενοι

σε μάτια πολεμίστρες.

Σκιάχτηκαν από

φωνή

σάρκα

νου.

Πόνεσε ο πόνος

κι άφησε μόνος

την τελευταία του πνοή.

Κι έγινε η μουσική ταξίδι

στο πουθενά του κόσμου

στο ποτέ του χρόνου.

Κι έγινε ο κόσμος κόσμημα

λευκός λαιμός

που κόβει σαν χαρτί

τη λαιμητόμο.

Ζωή

Μαύρισε η αλήθεια σε μια λευκή μοναξιά.

Αλήθεια, υπάρχεις;

Δεν θα απαντήσει κανείς;

Αληθές το ψεύδος σου

ή ψευδής η αλήθεια σου, ζωή;

Ντράπηκαν τα ερωτήματα

και κρύφτηκαν στο σθένος τους.

Αληθής είναι μόνο η λήθη σου.

Λίθινη αλήθεια σε πέτρωσε.

Αστεία είσαι ζωή μα ποιος να γελάσει;

Κι ο θεός κλόουν θλιβερός

κλαίει στο πάρτι του.

Δήμιου έργα

Αποκλείεται θεέ μου
να έκανες τον άνθρωπο
κατ’εικόναν και καθ’ομοίωσίν
σου.
Μια στο καλό,
μια στο κακό
να πέφτει.
Από την άλλη ,
κι εσύ σταύρωσες το γιο σου
για να σώσεις τους άλλους.
Αλήθεια,
ήσουν καλός θεός.
Όμως,
πόσο καλός πατέρας υπήρξες;
Κοίτα τον στα μάτια.
Θεός είσαι,
θα τα καταφέρεις.

Ίμερος ύπνος

Και τώρα,

που σ' άρπαξε η Δευτέρα;

Ποιος θα του πει πως η Κυριακή

ήταν πλάνη;