Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Σιωπή

Ανυποχώρητη η νύχτα απαρνιέται τη σιωπή της

και βγαίνει να πεθάνει στο φως.

Αυτή τη νύχτα,

φορτώθηκε η μοναξιά τις ενοχές της

κι ανηφόρισε στο σκοτάδι.

Αυτή η νύχτα στέλνει σιωπές στην ψυχή,

παίρνει λέξεις απ΄τη μοναξιά

και ζωγραφίζει τη σιωπή της.

Πάνω από όλα η μοναξιά,

πάνω από τη νύχτα,

πάνω κι από την ίδια της την υπόσταση,

το σκοτάδι της.

Ταιριαστές οι λέξεις με τη σιωπή

όσο η νύχτα με την απολογία.

Από λογισμό σε λογισμό

αρνητικός απολογισμός.

Κι η νύχτα υπόλογη στο φως.

1 σχόλιο:

Νάσια είπε...

Η νύχτα, η σιωπή, η μοναξιά...
πόσο πάνε μαζί...