Παρηχήσεις

Παράφωνες οσμές στο άσπρο γείσο
δύσοσμοι ήχοι στο κρύο γυαλί
ανασασμοί βαριοί, υπόκωφοι
ανυπέρβλητοι όγκοι παντού.

Σε λίγο η συνέχεια
τώρα η ανέχεια
παρήχηση παρηγοριάς
γραίας ζωής.

Μια σεμνότυφη γεροντοκόρη
κι ένα περίεργο ανθρωπάκι
λαθραναγνώστες στο σκοινί.
Μη βλέπεις παντού εχθρούς
άκουσέ τους προσεκτικά.

Ανέξοδη, άδοξη, αδιέξοδη.
Παρήχηση ζωής
άσχημης κι ασχημονούσας.

Όνειρο ξόμπλι

Στον πράσινο μύθο των ματιών σου
απόψε αποκοιμήθηκα
στο μαξιλάρι της ψυχής σου,
ψυχή μου
στης ανάσας σου το δρόμο παρασύρθηκα
πληγή χαρούμενη στον ήλιο ολόδική μου

Κι ονειρεύτηκα πως γύριζα το βράδυ
κι εσύ τάχα πως κοιμόσουν καμωνόσουνα
μύριζα τα μαλλιά σου μέσα στο σκοτάδι
μόνο όταν σε φιλούσα πια κοιμόσουνα

Με της μαμάς το κασκόλ σε τύλιγα
μη σε φιλήσω και χαθώ
στο λαιμό, δακρυσμένο ξόμπλι φύλαγα
για να περάσω της ζωής τον άσχημο καιρό

Τότε θυμήθηκα την τσιγγάνα την τρελή
σε μια γωνιά στη Σόλωνος με βρήκε
πως η αγάπη μας θα είναι παντοτινή
γιατί δεν θα την ζήσουμε ποτέ, μου είπε