Άνθρωποι

Υμείς άνθρωποι εστέ.
Η προσμονή της καρδιάς σας
χάθηκε στο εγώ της ψυχής σας,
κτύπησε στο τείχος του απύθμενου πίθου.
Η ομορφιά της ζωής σας γέρασε
στο κυνήγι της προσωπικής συλλογής,
πέθανε στη γέννηση της αγάπης.
Υμείς άνθρωποι εστέ.
Έπαψα να προσμένω
παρά των μη εχόντων.
Στο μαύρο αλώνι σκότωσα τη Χίμαιρα
κι ελευθέρωσα την Ουτοπία,
και δεν σας τη δίνω.
Υμείς άνθρωποι εστέ.
Συνειδητά επιλέγω την πλάνη
ατιμώρητοι θα μείνετε μακριά, στα χέρσα άκαρποι,
καθώς το κλήμα ον ου δύναται καρπόν φέρειν
αφ'εαυτού εάν μη μείνη εν τη αμπέλω.
Η άμπελος θα σας κατατρέχει,
εν είδη Ερινύας θα σας ταλανίζει.
Ανύπαρκτο το τάλαντο για να ξοφλήσετε.
Ξοφλήσατε.
Υμείς άνθρωποι εστέ.
Βαριά η βάσανος για εσάς.
Εις τους αιώνας των αιώνων,
υμείς άνθρωποι έστε.
Απελθέτω απ' εμού το πειστήριον τούτο.