Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Ίμερος ύπνος

Και τώρα,
που σ' άρπαξε η Δευτέρα;
Ποιος θα του πει πως η Κυριακή
ήταν πλάνη;

5 σχόλια:

Νάσια είπε...

Θα το καταλάβει με τον καιρό πως πάντα πλάνη είναι η Κυριακή, πλάνα και τα όνειρά της.

Καλό σου βράδυ.

Γιώργος Κολοκοτρώνης είπε...

Το ξέρει... και αυτοπροαιρέτως βρίσκεται εκεί. Τραγικά όμορφο.

Να σαι καλά που περιπλανιέσαι εδώ.

Νάσια είπε...

Η χαρά είναι δική μου

Ανώνυμος είπε...

μίλα...πες κάτι... τι να πω για τον Φλεβάρη των φλεβών, κι αν ακόμα προσπαθήσω έστω να ψιθυρίσω κάτι, μικρό -και τι πάει να πει μικρό; ακόμα και αυτές οι λέξεις με αποστρέφονται σε κάτι τέτοιες στιγμές-, στιγμιαίο ...θα ΄ναι ακριβώς εκείνη η στιγμή που φωνάζει βοήθεια... μη τη σώζεις πες πως δεν άκουσες...
Εντελώς αυθαίρετα με λέξεις δανεικές, μα τόσο δικές μας,για τον Φλεβάρη των φλεβών:
Με έκλεισε μέσα η βροχή και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες, όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
στεγνή στέκομαι ανάμεσα στα δύο ενδεχόμενα
βροχή ή δάκρυα
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα
βροχή ή δάκρυα
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε
εσύ ή μικρή αποχαιρετηστήρια αιώρηση σκιάς του τελευταίου φύλλου
δάκρυα ή βροχή
πού να ξέρω
και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες
...

Ανώνυμος είπε...

ιαισεπα εφαργωθρω... ςιακιναδ...ςιακιναδ...ςιακιναδ