Καίριο κτύπημαανθρώπων και θεών
στην πλάτη του Αυλητή σου.
Άγνωστη στην άγονη γραμμή σου.
Εν καιρώ ειρήνης
άνθρωποι και θεοί, αγριοκάτσικα στη ράχη σου
κέρωσαν τα στήθη σου.
Γη μήτηρ πρώτη,
αιώνιο ευχαριστώ,
Χαιρετώ την ταπεινή υπεροψία σου,
Αρπιστής θλιμμένος στο δικό σου βράχο
που φθονεί την υπεροπτική ανυπαρξία του
και ευτυχής, σε βλέπει να χαμογελάς
στη γόνιμη γραμμή της πανσελήνου σου.
1 σχόλιο:
Σου ζήτησα αναμνήσεις και μου φερες όλο το νησί κρυμμένο σ' ένα βότσαλο. Ξέθαψες μαζί του μια ιστορία κι ένα ψηφιδωτό μισοτελειωμένο χρόνια... και το τελείωσες!
Δημοσίευση σχολίου